Duygu dalları arasında dolaştıran..

Kitabı bitirdiğim o anı hatırlıyorum.. İçimden geçen bir kaç kelime önce dudaklarımdan süzüldü.. Sonra da kalemim onları son satırın altına hüzünle işledi:
"Bir hilkat garibesine selam olsun.."

Küçük bir yalan da olsa, pembe gibi de gözükse aslında bir çocuğun gözünden bakarak, onu ne kadar kötü etkilediğimiz ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi..

Bir yazar düşünün karakter yaratmakta özgün ve üretken.. Bir yazar düşünün kendi yarattığı karakterleri öldürürken üzülen.. Evet, işte bu edebşuatın muhteşem gücüdür.. Balzac her daim bu güce sahip olan ve bunu kavrayabilen bir yazardı.. Bu eserinde de yarattığı karakterleri o kadar çarpıcı ve sıkıcı olmayan ayrıntılı anlatımı ile aklımızda hiç bir bit yeniği ve şüphe bırakmadan bizlere hayat dersleri veriyor.. Bu eser karşısında şapkamı çıkarıyor ve saygıyla eğiliyorum.. Vakit kaybetmeden okunması gereken bir eser..