Asi Ruhlar

İnsan doğuştan sonra dünyanın sonuna kadar hep bir köle olarak mı kalacak? Yoksa zaman geçtikçe özgürleşerek ruhun içinde ruh için mi yaşamaya başlayacak?

Beden ve ruhları için acımasız kanunlar çıkardılar. Sevgi ve duyguları için korkunç ve dar zindanlar yarattılar.

“Her şey doğanın kanununa göre yeryüzünde yaşar ve bu kanundan özgürlüğün zafer ve sevinci doğar; Oysa insanoğlu bu servetten yoksun! Çünkü Tanrı vergisi evrensel ilahi ruhlarına sınırlı ve dünyevi yasalar koydular

İkiyüzlülüğün bulunduğu bu görkemli konaklar ve yüce saraylara bir bak; bu yapıların ve onların güzel dekore edilmiş duvarları arasında kokuşma ile ihanet yan yana duruyor; Erimiş altın ile boyanmış tavan altında sahtekârlık gösterişle yan yana. Mutluluk, zafer ve egemenliğini temsil eden bu muhteşem evlere bir dikkat edin; onlar sefalet ve sıkıntı mağaralarından başak bir şey değiller. Onlar zayıf kadın ihanetini buğulu gözleri ve suçumsu dudaklarının arkasında gizleyen sıvanmış mezarlardır;

Böyle bir muharebe meydanında dün ben yatıyordum ama gücümün kalıntılarını topladım, korkaklık zincirlerimi çözdüm ve zayıflık kundağından kanatlarımı kurtardım ve aşk ve özgürlüğün geniş semalarına yükseldim. Bugün sevdiğim adamla bir bütünüm; o ve ben dünyanın başlangıcından evvel Tanrı’nın elinden bir meşale gibi dışarı fışkırdık. Güneşin altında benden bu mutluluğu alabilecek hiçbir güç yoktur, çünkü bu birbirine sarılan iki ruhtan tecelli ediyor, anlayış tarafından örülüyor, aşk tarafından yayılıyor ve cennet tarafından korunuyor.

Ben, O Işığa gözlerimi kapadım ve kendi kendime şöyle dedim: ‘Ah, ruhum Mezarın karanlığıdır senin nasibin ışığa açgözlülük yapma. ‘Sonra saflığı ile benim yaralı kalbimi yeniden canlandıran gökten güzel bir melodiyi duydum, ama kulaklarımı kapadım ve dedim ki: ‘Ah, ruhum, uçurumun çığlığıdır senin nasibin, Göksel şarkılara açgözlülük yapma. Gözlerimi tekrar kapadım görmemek için ve duymamak için kulaklarımı kapadım ama kapalı gözlerim hâlâ yumuşak ışığı görüyor ve kapalı kulaklarım hâlâ o ilahi sesi duyuyordu. İlk defa ben, padişahın sarayının yakınında bir mücevher bulan, ancak korkusundan elini uzatıp alamayan, fakirlikten dolayı bırakıp da gidemeyen bir dilenci gibi korkmaya başladım. Haykırdım - yabani hayvanlar tarafından çevrili bir dere gören ve yere yığılarak korkuyla beklemeye koyulan susamış bir ruhun çığlığı.