Mia Kankimäki deed wat we allemaal wel zouden willen: reizen naar alle plekken waarover je ooit hebt gelezen. Ze pakte haar koffer en volgde de voetsporen van tien schrijfsters, ontdekkingsreizigsters en kunstenaressen, vrouwen die deden waar hun hart vol van was. Karen Blixen, Artemisia Gentileschi of Alexandra David-Néel, allen toonden haar waardevolle levenslessen, zoals 'Put kracht uit je verwondingen' (Gentileschi), of 'De vraag is niet welke kaarten je krijgt, maar hoe je ze speelt' (Blixen), of 'Volg het pad dat voor je ligt. Gebruik je retourticket niet' (David-Néel). Zo is De vrouwen aan wie ik 's nachts denk ook het verhaal geworden van hoe Mia Kankimäki haar eigen angsten overwon.
De vrouwen aan wie ik 's nachts denk is een inspirerend boek, deels persoonlijke memoires, deels reisverhaal, deels biografie, dat je meevoert over de wereld in de voetsporen van negentiende-eeuwse ontdekkingsreizigsters als Nellie Bly, Ida Pfeiffer, Mary Kingsley en Isabella Bird; van Karen Blixens koffieplantage in Kenia naar het Florence ten tijde van de renaissance van Sofonisba Anguissola en Lavinia Fontana; en naar het hedendaagse Japan van Yayoi Kusama.
