In DOOD DOET LEVEN volgt Jeroen Terlingen patiënten die te horen hebben gekregen dat ze niet meer beter kunnen worden. Ze zoeken allemaal hun eigen weg tussen strijdbaarheid en berusting, maar één ding valt op: tijdens het leven stilstaan bij de dood, verhoogt de kwaliteit van het bestaan — tot in de laatste uren.
De communicatie over de dood kent veel obstakels. In onze 'maakbare' samenleving zijn mensen steeds minder bereid om het leven te nemen zoals het komt. De organisatie van de gezondheidszorg en de opleiding van artsen en verpleegkundigen dragen bij aan het grote zwijgen.
DOOD DOET LEVEN laat zien hoe het nadenken en praten over de dood wordt gestimuleerd door enthousiaste individuen. Maar voor echte verbetering is meer nodig. Terlingen pleit voor een nieuwe functie in de gezondheidszorg: een doula. Een duizendpoot, die een patiënt terzijde staat in de laatste fase van het leven, die steun en toeverlaat is voor de naasten, complexe medische dilemma's overziet, de weg weet in de bureaucratie, thuis is in zingevingsvragen, en weet wat het is om afscheid te nemen en te rouwen.
