Francuski pocałunek – opowiadanie erotyczne

„Imaginacja podsuwała mężczyźnie kolejne kadry, które podjudzały wzbierające w nim pożądanie. Fantazjował, jak zapaliwszy papierosa, staje za Marianne, a następnie obejmuje ją wolno w pasie. Wyobrażenie było tak realistyczne, że niemal poczuł na torsie ciepło jej ciała pachnącego fiołkami oraz delikatność nagiej skóry. Chciałby przesunąć ręką wzdłuż kruchego mostka kobiety, dekoltu, szyi, aby na koniec ująć drobną brodę i miękkim ruchem skierować jej twarz ku własnej. Wówczas spojrzeliby sobie prosto w oczy, długo, nieprzerwanie, jak gdyby chcieli przejrzeć na wskroś swoje dusze. Wtem Piotr, zaciągnąwszy się papierosem, wypuściłby aromatyczny dym wprost do ust Francuzki tak, że ich wargi niemal by się stykały. Gęstniejąca w pomieszczeniu atmosfera w połączeniu z narkotycznym odurzeniem momentalnie doprowadziłaby mężczyznę do wzwodu.
Delikatnym gestem przekazuje Marianne fajkę, aby samemu oddać kobiecie długi pocałunek, w którym rozsmakowuje się dogłębnie, penetrując językiem najsłodsze zakamarki jej ust. Po chwili zjeżdża ręką po długiej szyi w kierunku dekoltu, gdzie pod cienką, jedwabną wstęgą sukienki wyczuwa pierś. Okręca wolno palcami wokół twardego sutka — jeden raz, drugi, kolejny, dopóki Marianne nie wzdycha, przymykając oczy."
Samotny i wiecznie zapracowany Piotr nawiązuje współpracę z nowymi udziałowcami, Feliksem oraz Marianne — piękną Francuzką, z którą odtąd mają go łączyć sprawy biznesowe. Nie wszystko idzie jednak zgodnie z planem, gdy na firmowej imprezie Piotr wchodzi z Marianne w interakcję na granicy fantazji i rzeczywistości. Jakie będą dla niego konsekwencje tego wieczoru? Czy dotychczasowe priorytety naprawdę dają mu szczęście, a status materialny i częsty, przypadkowy seks to wyznaczniki sukcesu?

Eses to pseudonim autorki tekstów erotycznych, która w swojej twórczości skupia się na starannym nakreśleniu sylwetki bohaterów. Nieoczywiści, sensualni, zanurzeni w egotyzmie własnych przeżyć — zapraszają Czytelnika do skoku w głąb ich duszy oraz umysłu. Zabieg stopniowego obnażania postaci z nawarstwionych niedopowiedzeń i tajemnic, pod którymi wpierw zdają się skrywać, stanowi próbę ukazania przez autorkę, że nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać. W ten sposób unikatowe historie okazują się być nader życiowe oraz uniwersalne, a ich bohaterowie tak ludzcy, że w swoisty sposób bliscy każdemu.