Aspidistra

Zincirli köpek olmaktansa yalnız kurt olmak yeğdir

Sen kazandın, ey aspidistra!

Senin yanlışın nerede biliyor musun, insanın kendisini kokuşturmadan kokuşmuş bir toplumda yaşayabileceğini sanıyorsun. Sonuçta para kazanmayı reddederek ne elde ediyorsun? İnsan şu ekonomik sistemin dışında kalabilirmiş gibi davranmaya çalışıyorsun. Ama olmuyor. Olmaz. İnsan sistemi değiştirmeli ya da hiçbir şeyi. Onu bunu köşeye deliğe tıkamazsın – anlıyorsun ne demek istediğimi...”

Yükselmektense batmak iyidir. Aşağı, doğru hayaletler krallığına, utanç, çaba, edep ve nezaketin bulunmadığı gölgeler dünyasına!

Batmak! Rekabet az olduğuna göre bu iş pek de zor olmasa gerekti! Ama gariptir, batmak çoğu kez yükselmekten zordur. İnsanı yukarı doğru çeken bir şey vardır daima.

Yerin altı, yerin altı! Toprağın güvenli yumuşak rahmi, iş bulmanın, işten atılmanın söz konusu olmadığı, seni durmadan rahatsız etmediği, umudun, korkunun, hırsın, onurun, yükümlülüklerin bulunmadığı, alacaklıların kapına gelmediği yere batmak. İşte orada olmak istiyordu Gordon.

“Gece karanlığında bütün kediler tekirdir,”

İşte, gördün mü! Gene para! Hayatının en gizli davranışında bile ondan kaçamıyorsun; para uğruna Allah’ın belası pis bir önlem, her şeyi mahvediyor. Para para, daima para! Gerdek yatağında bile para-tanrısının parmağı işe burnunu sokuyor! En iyi gününde, en kötü gününde, para karşında...

Her ideoloji ekonomik koşulların yansımasıdır.”

Zincirli köpek olmaktansa yalnız kurt olmak yeğdir

Mesele işte bu – elinde olmadan gözyaşlarıyla dolan gözler, nargile tüttürerek darağacını düşlüyor.”