Vi använder cookies för att förbättra upplevelsen av Bookmates-webbplatsen och för att ge dig våra rekommendationer.
För mer information, läs vår cookiepolicy.
Godkänn alla cookies
Kakinställningar
Svg Vector Icons : http://www.onlinewebfonts.com/icon Något gick fel. Försök igen.
Amistad funesta / Novela, José Martí
es
Gratis
José Martí

Amistad funesta / Novela

  • Maria Jose Polohar citeratför 10 år sedan
    —Te tengo, y de ti me vienen, y en ti busco, las fuerzas frescas que necesito para que el corazón no se me espante y debilite.
  • July KGhar citeratför 7 år sedan
    Me consagró su amistad. La amistad es la única rosa que no tiene espinas. La única fuente arrulladora que no tiene lodo.
  • Juanicohar citeratför 15 dagar sedan
    A pesar de los largos años que allí vivió, nunca pudo identificarse con la vida americana, porque su espíritu generoso y desinteresado era refractario a los procedimientos egoístas que constituyen el fondo del carácter de ese pueblo
  • nievesbarrios798har citeratför 23 dagar sedan
    El mérito de Martí consistió precisamente en eso: haber dado sombra a tantas grandezas.
  • nievesbarrios798har citeratför 23 dagar sedan
    El hombre pierde en beneficio de los hombres.

    »Se diluyen, se expanden las cualidades de los privilegiados a la masa».
  • nievesbarrios798har citeratför 23 dagar sedan
    Son muchos los poetas secundarios, escasos los poetas eminentes solitarios.
  • nievesbarrios798har citeratför 23 dagar sedan
    La altura es extensión.

    La cima ha sido cubierta por la arboleda en marcha: no se ven más que árboles.

    La roca altísima ha sido invadida por el mar: no se ven más que olas.

    Hoy es plaza lo que ayer fue torre, lago lo que fue atalaya, cielo inconmensurable lo que fue astro esplendoroso.
  • nievesbarrios798har citeratför 23 dagar sedan
    Genio Montalvo; genio José Martí.

    El primero con una sombra: el arcaísmo; el segundo, sin sombras y sin manchas.
  • nievesbarrios798har citeratför 23 dagar sedan
    A ellos los tienen como visionarios y a mí me consideran loco. Nos han dejado solos.

    »Aquí, en los momentos de angustia, en esos días lóbregos en que en vano lucho y brego con los hombres y las cosas, al trasladar al papel mis pobres pensamientos, no me explico, no comprendo cómo no se transforma en Vesubio mi cabeza ni se convierte mi pluma en bayoneta.
  • nievesbarrios798har citeratför 23 dagar sedan
    Estoy desorientado y triste, pero con la mirada siempre fija en la cumbre inaccesible.
fb2epub
Dra och släpp dina filer (upp till fem åt gången)