Ana Svirščinjska

Današnji stvaraoci preziru život kao nepotreban dodatak umetnosti, pa je i umetnost postala nepotreban dodatak životu. Trebalo bi, dakle, povezati umetnost i život.

Pravi i najvažniji pesnikov teren za ispitivanje jeste njegova unutrašnjost. Iako je to izuzetno teško, pesnik treba da zaviri u sebe i vidi više od tri milijarde ljudi u bezbrojnim galaksijama.

Obnažena do ispod kože,

osramoćena kao ona koju siluju,

kao ona

koju više ne žele da siluju,

kao išamarani leš,

kao samrtnik kome

pljuju u lice,

kao živa životinja koja,

dok izdiše u klanici,

postaje prehrambeni proizvod,

ponižena kao crkotina,

ogavna kao izmet crkotine,

postiđena

tako duboko,

kako nikad ne može biti postiđen

muškarac –

žena

na ginekološkom stolu

pred očima

lekara.